سی میلیون دشمن شخصی است؟!
راهی برای آشتی نمانده
این اینقدر خیانت کرده است و اینقدر جنایت کرده در این مملکت که دیگر راه آشتی نیست. راهی نیست که کسی بگوید که شما اشتباهاتتان تا حالا هیچ! حالا از این به بعد ان شاء الله اشتباه نمی‌کنی! راه نگذاشتی برای این کار. امکان ندارد یک همچو مطلبی. اگر یک روحانی، یک سیاسی، یک بازاری، یک دانشگاهی، بخواهد بگوید که بیایید - به مردم بخواهد این را بگوید - بیایید با هم خوب، سازش کنید، شاه امروز آمده توبه کرده - عرض کنم که - استغفار کرده، خوب، بیایید ببخشید، این را مردم خائن می‌دانند! چه چیز را ببخشیم؟! چه؟ مگر یک مطلبی است قابل بخشش؟ آقا بچه‌ها و جوانهای ما را به خون کشیده، چه چیز را ببخشیم ما؟ مملکت ما را به باد داده این آدم، کجایش را ببخشیم؟ از حالا به بعد چی؟ خاندانهای مردم را به عزا نشانده، حالا بسم الله الرحمن الرحیم، تمام شد قضیه؟! «ببخشید من اشتباه کرده بودم» این حرف شد در عالَم؟! برای کی این حرفها را، این می‌زند؟
در هر صورت، مسیر همین است. غیر از این، هرکس غیر از این فکر کند خائن به ملت است، خائن به مملکت است. هرکس غیر از این فکر کند خائن به اسلام است. اگر این را مهلت بدهید، فردا نه اسلام برای شما می‌ماند نه مملکت برای شما می‌ماند نه خاندان برای شما می‌ماند. مهلت ندهید این را. فشار بدهید این گلو را تا خفه بشود.
ان شاء الله خداوند همه شما را توفیق بدهد؛ مؤید باشید؛ موفق باشید. و خداونداین اربابها را از سرِ ما کوتاه کند. اربابها از اینها بدترند.