تندی و قاطعی، الآن عمل کرده است؛ این دلیل بر این است که ایشان قبل از این آزادی نداده بوده است و دموکراسی نبوده مملکتش و با قلدری این مملکت اداره می‌شود و همین جرم است برای شاه که باید محاکمه بشود این آدم. این آدم به حکم قوانین باید محاکمه بشود. آن وقتی شاه را محاکمه نمی‌کردند که سلطنت بکند فقط، و غیر مسئول باشد؛ کسی که همه مسئولیتها به گردن اوست، باید بیاید پیش ملت، باید این [شخص، محاکمه‌] بشود. اگر بخواهد هم برود، باید بیخ ریشش را بگیرند، اگر داشته باشد! نگذارند برود تا محاکمه‌اش کنند؛ تا این همه خونریزی که این آدم کرده است، جواب بیاید بدهد، تا این سلب آزادی که از مردم کرده است بیاید جواب بدهد؛ این هم باب مطبوعاتشان.
رسانه‌های گروهی در خفقان
خوب، یکی از این [وسایل‌] چیزهای تبلیغی رادیو - تلویزیون است. کدام یک از این دو مرکز تاکنون توانسته است یک کلمه‌ای، اگر شاه یک تخلفی کرده باشد، اگر یک کشتاری کرده باشد، بگویند شاه این کار را کرده است؟ الآن کدام مطبوعات جرأت می‌کنند بگویند: امر شاه است؟ الآن هم که دارند می‌گویند: دولت و نمی‌دانم، شهربانی و نمی‌دانم، حکومت نظامی است، اینها شعر [است‌]، خود این آدم است. الآن هم که شکست خورده است، باز از آن زیر، خود این آدم است که دارد این کارها را انجام می‌دهد و الّا شهربانیِ یک جایی چه کار دارد که مردم اینطور باشند. خوب، امرش می‌کنند؛ همه می‌گویند: امر است. ما آن وقت که قم بودیم، وقتی که آمدند مدرسه فیضیه را به آن فضاحت ریختند و طلبه‌ها را آنطور زدند و بعضی شان را کشتند، بعضی شان را [مجروح کردند]؛ بعد به هرکس که مراجعه می‌شد، می‌گفتند: امر اعلیحضرت است. هرکس؛ شهربانی قم [می‌گفت‌] امر اعلیحضرت است. به هر که مراجعه می‌کردند، همه‌اش امر اعلیحضرت بود و همین طور هم بود و تا حالا این امر اعلیحضرت است؛ دیگر غیر از اعلیحضرت که کسی نیست در کار. این هم باب رادیوشان و تلویزیونشان؛ این امثال باب تبلیغاتشان.