شهادت، انتقال به جهانی فراتر
اگر یک راهی راه حق شد، انسان نباید از شهادت بترسد. وقتی که ما برای اسلام و برای احیای سنت پیغمبر و اقامه عدل بپا خاستیم، نباید از این بترسیم که از ما شهید [می شود] شهادت پیدا می‌کند؛ اولادمان شهید می‌شوند، خودمان شهید می‌شویم. این یک سیره‌ای بوده است در اسلام؛ از اول بوده. از اول ... پیغمبر اسلام و ائمه ما فداکاری کردند، شهادت نصیبشان شد، اولاد دادند. حضرت علی بن الحسین به پدر بزرگوارشان عرض می‌کنند که ما به حق نیستیم؟ می‌فرماید چرا، ما به حقیم. می‌فرماید پس، از مردن نمی ترسیم: «لانُبَالِی بِالمَوتِ»؛ کسی باید از مردن بترسد که خیال کند که بعد از مردن خبری نیست، همه‌اش همین است، این زندگانی حیوانی اینکه عقیده‌اش این است که زندگی همین است و دیگر چیز دیگری نیست، خوب، باید این چند روزی که هستش حفظش کند، و بترسد از اینکه از این دنیا برود؛ اما مسلمین، کسانی که اعتقاد به قرآن دارند، اعتقاد به اسلام دارند و برای عالم دیگری موجودیت بالاتری قائل هستند و این زندگی اینجا را یک زندگی حیوانی می‌دانند، زندگی انسانی در یک عالم دیگری، بالاتر از اینجاست، این دیگر ترسی ندارد، خوفی ندارد. انسان از این محل به یک محل دیگری منتقل می‌شود که بهتر از اینجاست؛ بنابراین، این معنایی که در صدر اسلام هم بوده است، که اصحاب پیغمبر ... استقبال شهادت می‌کردند، برای شهادت از هم پیشی می‌گرفتند، اصحاب حضرت امیر، حضرت سیدالشهداء از شهادت استقبال می‌کردند،