این نعمت نیست الّا اینکه ما با هم برادروار مجتمع باشیم.
دو نکته سرنوشت ساز
دو مطلب را در نظر بگیرید: یکی «وحدت کلمه» که همه با هم باشید. و یکی «برای خدا بودن» که قیام‌مان و نهضتمان برای خدا باشد. خدای تبارک و تعالی دستور داده است به رسول اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - که بگو به امت ما که من یک موعظه دارم، فقط یک دانه موعظه؛ و آن این است که برای خدا قیام کنید، قیام کنید برای خدا: أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا للَّهِ (1) اگر چنانچه یک نفر هستید و می‌خواهید برای خدا قیام کنید، قیام کنید. برای خدا باشد، اگر اجتماعی هم هست قیامتان برای خدا باشد. این موعظه‌ای است که خدای تبارک و تعالی به وسیله وحی برای ملت ما فرستاده و فرموده همین یک موعظه را من دارم. توی این موعظه همه چیز هست. اگر ملت قیام بکند و قیام برای خدا باشد، این ملت پیروز است. الآن ما باید به این دستور الهی رفتار کنیم. این نهضتی که تا اینجا رساندید و - بحمدالله - قیام را کردید، و تا حالا هم آنطوری که من می‌فهمم «للَّه» بود، یعنی همه‌مان اسلام را خواستیم، این مطلب را ما باید نگهش داریم. یعنی این یک مسأله‌ای است الهی - مکلفیم ما - مایی که مسلمان هستیم، تابع دستورات خدا هستیم، مکلفیم که این نهضت را که برای خدا بود، حفظش کنیم.
شناسایی دستهای پشت پرده
حفظش به این است که با کمال هوشیاری ملاحظه کنید اینهایی که می‌آیند می‌گویند که شما با کی دو طایفه اید، شما کردستانی هستید آنها لرستانی هستند، آنها کجا، با کمال هوشیاری ببینید که اینها کی هستند؛ چرا این حرف را حالا می‌زنند. یک ملتی که همه با هم پا شدند می‌خواهند زندگی خودشان را اداره کنند، می‌خواهند دست اجانب را از مملکت خودشان کوتاه کنند، و کوتاه هم کردند، آنی که حالا می‌آید می‌گوید که شما سُنی هستید و آنها شیعه، شما کردستانی هستید و آنها لرستانی، پس به هم بریزند، شما