] از حالا که این مسائل نیست. مسئله نداشتن برق و نداشتن آب و نداشتن راه و نداشتن بهداری و نداشتن همه چیز، اینها از اموری است که در رژیم سابق بوده است؛ و حالا از رژیم سابق ارث رسیده. حالا چند ماه است که الآن انقلاب هست و [در] انقلاب ما هستیم. الآن پنج ماه است، چهار ماه و نیم است، که اینها رفته‌اند، این دزدها رفته‌اند، و هرچه هم ایران داشته برداشته‌اند و رفته‌اند. هرچه می‌توانستند حمل کرده‌اند؛ و هرچه را هم نمی‌توانستند قرض کرده‌اند از بانکها و بانکها را چاپیده‌اند و رفته‌اند. و الآن هم مانده است گردن دولت که باید مال بانکها را بدهد. ما حالا قریب پنج ماه است که از دست این چپاولگرها نجات پیدا کرده ایم و یک مملکتی به دست دولت آمده است، به دست ملت آمده است، که هیچ چیز ندارد. اقتصادش ورشکسته است. فرهنگش عقب مانده است. مناطق ایران از مرکز گرفته تا آخر، الا بعض مراکز، باقیش مردم از همه آثار تمدن محرومند. و حالا هم بعد از اینکه یک آزادی پیدا شده است و آن زورها و فشارها برداشته شده است، یک عده‌ای ریخته‌اند توی مردم و به عناوین مختلف چپاولگری می‌کنند؛ یا شلوغکاری می‌کنند. چه آنهایی که انحرافات مسلکی دارند؛ و چه آنهایی که انحراف مسلکی ندارند. لکن از تتمه همان رژیم و از تتمه همان بساط هستند. همه جای ایران الآن اینطوری است.
فرصت طولانی برای بازسازی
خوب، شما تصور می‌کنید که ایرانی که همه چیزش را بردند و خوردند و مانده است یک خرابه‌ای که نه اقتصاد صحیح دارد و نه فرهنگ صحیح دارد و نه ژاندارمری صحیح دارد و نه ارتش صحیح دارد و نه هیچ چیز، الآن هم آنکه اداره می‌کند مملکت را، خود مردم هستند که حفظ نظام و نظم را می‌کنند، شما تصور می‌کنید که بشود، امکان داشته باشد که فوراً این کارها همه درست بشود؟ همه چیزها یکدفعه صحیح بشود؟ یا مسئله‌ای است که همه ما باید دست به هم بدهیم، دولت و ملت، و این خرابه را بسازیم. دولت به آن مقداری که قدرت دارد. شما خیال نکنید که دولت نمی‌خواهد بکند، دولت در صدد