است؛ مشغول است. الآن خانه سازی در اطراف ایران شروع شده است؛ راه سازی شروع شده است؛ اما یک ایران پهناور با نداشتن وسایل، آنطوری که باید باشد، این لابد با تدریج باید درست بشود؛ یکدفعه نمی‌شود. شما خیال کنید که یکدفعه بعد از انقلاب بشود همه چیز را یک روز و دو روز و یک ماه و دو ماه یک سال درست کرد، این نمی‌شود. اگر یک ناحیه بود، یک جا بود، ده جا بود، خوب، می‌گفتند این ده جا را دولت درست کند؛ اما یک مملکت است. یک مملکت پهناور بزرگ، همه چیزش را برده‌اند و مانده است یک مملکت بی‌چیز دست اینها. من باید بگویم به شما که باز هنر می‌کنند که این قدر خوب کار کرده‌اند. الآن مشغول به رشته‌های مختلف برای تعمیر [ضایعات‌] هستند و از آن دورها شروع کرده‌اند که مبادا این زاغه نشینها همین جا بمانند و نروند سراغ زراعتشان، نروند سراغ کسبی که آنجا داشتند.
در هر صورت، همه این اموری که گفتید صحیح است، ما می‌دانیم اینها را لکن اختصاص به محل شما هم ندارد. از خوزستان هم که می‌آیند همین حرفهایی که شما می‌زنید، می‌زنند. درست هم هست. از هر جایی که از مملکت می‌آیند اینجا، اجتماع که می‌کنند همین مسائل را می‌خوانند و می‌گویند؛ درست هم می‌گویند. منتها خیال می‌کنند این همان محل خودشان است که اینطور است. بسیاریشان می‌گویند که هیچ جا بدتر از محل ما نیست و حال آنکه آن برادرهای دیگر هم که می‌آیند می‌گویند هیچ جا بدتر از محل ما نیست! راست می‌گویند، همه جا خراب است. قضیه «بدتری» نیست؛ همه جا بد است.
غارتگریهای رضاخان و محمدرضا شاه
و اینطور نیست که دولت در فکر نباشد. الآن یک دولت انتقالی متزلزل است، یک دولت مستقری ما الآن نداریم؛ یک دولت انتقالی است. این دولت انتقالی باید یک مقداری به آن مهلت داد که انتقال تحقق پیدا کند، جمهوریت استقرار پیدا بکند، یک حکومت مستقری بیاید، یک مجلس صحیحی باشد بعد از این، آن وقت به فکر این‌