مهیا بودن در مقابل توطئه‌ها
اول باید اظهار تشکر کنم از آقایان که زحمت کشیدند و تشریف آوردند خدمتشان رسیدیم. آن چیزی که امروز ما به او مبتلا هستیم و به این زودی هم این ابتلا معلوم نیست تمام بشود، این قضایایی است که بعد از پیروزی جنگ برای ما ممکن است پیش بیاید و پیش آمده است. امریکا معلوم نیست به این زودی قطع طمع بکند از این کشور. و ما هم و ملت ایران هم در صدد است که دیگر برنگردد به آن وضعی که سابق بود، و آن اسارتهایی که از همه طرف داشت، و آن محرومیتهایی که تحمل می‌کرد، و آن خلاف موازین اسلامی عمل می‌شد. از این جهت، ما باید خودمان را مهیا کنیم برای مقاومت.
همان طوری که با مقاومت همه اقشار کشور از روحانیون و دیگر قشرها این انقلاب تحقق پیدا کرد و پیشرفت کرد و پیروز شد، همین‌طور ما باید مهیا باشیم برای ضربه‌هایی که به ما ممکن است - خدای ناخواسته - واقع بشود، چه از ناحیه این قشرهای داخلی که منافع غیرمشروعشان از دستشان رفته است، و آن ظلمهایی که به توده‌های محروم کرده‌اند الآن نمی‌توانند بکنند، و می‌خواهند که اعاده بشود. و چه از خارج؛ آن کسانی که، این دولتهایی که وابسته به امریکا یا قدرت دیگر هستند. قشر روحانیون - خداوند همه را حفظ کند - اینها باید این وظیفه را بطور شایسته عمل کنند؛ یعنی، مردم را مهیا نگه دارند. مردم شاید به حسب عامه، خیلیشان ندانند که چه قضیه‌ای واقع شده است. بلکه اشخاصی که از خارج می‌آیند، یا از شخصیتهایی که در خارج هستند و گاهی پیام برای‌

من می‌فرستند، آنها به ما هم می‌گویند که شما باز نمی‌دانید چه کردید، در دنیا چه شده است. و حق هم همین است که ما باز آن کاری که این ملت در پناه اسلام و در پناه امام زمان - سلام الله علیه - انجام داده است ما هم باز آن عمقش را تا حالا نمی‌توانیم بفهمیم، این را به تدریج باید فهمید از آن، لکن تا آن اندازه‌ای که ما می‌دانیم، تمام رسانه‌های گروهی که از امریکا و از شوروی و از اسرائیل و از انگلستان و از همه جا هست از لحنشان معلوم است که ضربه خورده‌اند. اگر گوش کنید این همه دروغپردازیها و این همه شیطنتها یک امر عادی نیست. خوب، در دنیا خیلی جنگها واقع می‌شود، خیلی کشتارها واقع می‌شود، خیلی خرابیها وارد می‌شود، اما وقتی که ما ملاحظه می‌کنیم، می‌بینیم که از آن مسائلی که در دنیا واقع می‌شود، یک کمی شاید منعکس بشود، اما مسائل ایران هر روز و هر شب در رسانه‌ها هست و باد می‌زنند که این مسائل را آنجایی که به نفع ایران است کوچکش کنند، آنجایی که به ضرر ایران است بزرگش کنند و ما باید از این لحنها بفهمیم که اینها ضربه خورده‌اند و آن ضربه‌ای که خوردند آنها می‌فهمند و ما باز نمی‌دانیم چی است لکن اینقدر هست که ما باید آن مقاومت و روح اسلامی را حفظ کنیم.
الگو قرار دادن پیامبر در تحمل مشکلات
آقایان باید آن قضایایی که در صدر اسلام گذشته است، آن سختیهایی که به خود پیغمبر اسلام - صلی الله علیه وآله - گذشته است، آن وقتی که در مکه بودند، و همان وقتی که در مدینه بوده‌اند، [ملاحظه نمایند] اگر کسی تاریخ ایشان را ببیند، می‌بیند که ایشان یک روز می‌شود گفت خوش نداشته است، البته خوش به اعتبار نظرهای مادی و هر روزشان اشتغال به اموری داشته‌اند و برای ایشان زحمت مهیا می‌کردند. آن وقت که در مکه بودند آن بساطی که قریش سر ایشان آوردند، آنقدر اهانت، آنقدر اذیت که نتوانست ایشان بماند در خود مکه و آنها هم ایشان را حصر اقتصادی کردند نمی‌گذاشتند چیزی به ایشان برسد. گاهی اینها با یک زحمتهایی [ثروت‌] گیر می‌آوردند؛ مثل‌

خدیجه (1) که یک ثروتمندی بود و به پای پیغمبر ریخت، آنجا رسید که می‌گویند پوست چیز را می‌مکیده است که یک قوّتی بگیرد. ما باید فکر کنیم که پیغمبر چه کرده است. برای چی این کارها را می‌کرده است، یک بشر است، اما می‌بیند وظیفه دارد؛ یعنی، بشری است که خدا برای او وظیفه تعیین کرده است. این اسلام را فرستاده است و به او امر کرده است که باید استقامت کنی: فَاسْتَقِمْ کَما امِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَک (2) این آیه شریفه در دو جای قرآن هست: یکی در سوره شوری‌ هست: یکی در سوره هود پیغمبر - سلام الله علیه - در سوره هود را یاد می‌آورد، و تفاوت مابین سوره «هود» و سوره «شوری» این است که آنجا وَاْسْتَقِمْ کَما امِرْتَ (3) است، اینجا فَاسْتَقِمْ کَما امِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَک است. می‌فرماید: شَیَّبَتْنی‌، نقل شده است از ایشان: شَیَّبَتْنی سُوَرَةُ هود لِمَکانِ هذِهِ الآیَة؛ (4) برای اینکه نگران بوده است پیغمبر از اینکه اشخاصی که همراهش هستند نتوانند استقامت کنند. خوب، خودش استقامت می‌کرده است، اما وَ مَنْ تابَ مَعَک هم مأمور است؛ یعنی، همان طوری که پیغمبر به استقامت و مقاومت مأمور است، هرکس هم همراه اوست و به او گرویده است، همین مأموریت را دارد و تا آخر هم این هم این مأموریت هست.
ما الآن این مأموریت را باید به وجهی که در قدرت داریم انجام بدهیم و اگر همه ملت توجه پیدا کنند به این مسائل و گرفتاریهایی که پیغمبر داشته است و مسلمین در صدر اسلام داشته‌اند، گرفتاریهای زیادی بوده است و ما تا کنون به آن مرتبه نرسیده‌ایم. شما ملاحظه می‌کنید که امروز در ایران گرانی زیاد است، معلوم است اما فقدان نیست، اینکه مردم گرسنه مانده باشند، خوب، ارزاق هست. گران است. دولت هم حالا دارد دنبال این می‌کند که برای مردم طبقه پایین به اصطلاح، برای آنها هرچه می‌تواند رفاه حاصل کند و

ان شاء الله می‌کند. ما باید روشن کنیم این توده‌های مردم را که مبتلا هستند به تبلیغات سویی که از طرف گروهکها از طرف خارج، رادیوها می‌شود. ما باید مردم را روشن کنیم که شما یک کاری کردید که این رادیوها اینقدر تغییر کردند و این وابستگان به این قدرتهای خارجی دنبال مسئله هستند. چرا در سایر جاها اینقدر دنبال مسائل نیستند؟
برای اینکه، اینجا یک کاری کرده است که سابقه نداشته است. در جاهای دیگر هر کاری که شده است، هر انقلابی که شده است، اتکال به یک قدرتی داشته است، اگر از یک جبهه دیگری به او صدمه وارد کرده‌اند خودش متکی به یک کسی بوده است. آنکه کودتا کرده است، کودتاچی‌اش یا به شوروی مربوط است یا به امریکا مربوط بوده است.
و این کاری که شما کردید، و ملت ما کرده‌اند، این یک امر نمونه‌ای است که در این سده‌های اخیر اصلاً و قبل از اینها اصلاً، این مسائل اینطوری طرح نبوده است. آن وقتی که مسائل این قدرتها طرح بوده و [بی تعهدی‌] در کار بوده است، تا کنون مثل این قضیه واقع نشده است که یک ملتی بخواهند خودشان باشند و بسازند به آن چیزی که دارند و هستند، و دنبال این باشند که خودشان را برسانند به آنجایی که احتیاج به دیگران نداشته باشند، و اتکال نداشته باشند نه به بلوک شرق و نه به بلوک غرب. این یک مطلبی است مال ایران و اختصاص به ایران و وقتی مطلب اینطور شد باید توده‌های مردم آشنا بشوند به اینکه کار بزرگ است، لکن کار بزرگ زحمت زیاد هم دارد. کار هم اینطور نیست که برای مادیت باشد. تا بگویند که خوب برای مادیت چرا انسان زحمت اینقدر بکشد، کار برای معنویت است. از اول، این مسلمین در ایران و این ملت فریاد زده است که ما جمهوری اسلامی می‌خواهیم اسلامی می‌خواهیم، احکام اسلام را می‌خواهند. وقتی که ما برای اسلام می‌خواهیم خدمت بکنیم، دیگر ما نباید منتظر این باشیم که برای اسلام که می‌خواهیم خدمت کنیم بعد به ما یک باغی بدهند. ما برای اسلام خدمت می‌کنیم، خداوند باید به ما بدهد.
متهم نمودن ایران به داشتن روابط با اسرائیل
بنابراین، مقاومت یکی از اموری است که دنبال هر انقلابی باید باشد، و دنبال این‌

انقلاب باید از همه جا بیشتر باشد؛ یعنی، مقاومت در مقابل همه گرفتاریهایی که از همه طرف برای ما دارند پیش می‌آورند. شما ملاحظه می‌کنید که در همین دیروز که این مردم در خیابانها ریختند و راهپیمایی کردند، و برای احیای روز 15 خرداد؛ آن روزی که آنقدر به مردم صدمه وارد شد. صدام ایلام را، یک مردم محرومی را، یک ناحیه محرومی را، در حالی که اینها دارند راهپیمایی می‌کنند بمباران می‌کند. تا کنون چهل نفر معلوم شده است، معلوم نشده است چقدر هم هست که شهید شدند و دویست نفر تا کنون معلوم شده است که مجروح شده‌اند. یک همچو جنایت بزرگی را اگر یک ذره‌اش واقع شده بود از طرف دولت ایران، می‌دیدید که آنوقت رسانه‌های گروهی چه خواهند کرد. این را همین جا یک چیزی نقل می‌کنند که «بطوری که ایران می‌گوید اینطوری شده است» آنوقت هم دنبالش می‌گویند که صدام گفته است که این تلافی این است که به بصره چه کردند! خوب، یک دروغی صدام می‌گوید، باید عذری پیدا بکند. یک دروغی می‌گوید و یک همچو جنایتی را می‌کند و ما باید منتظر این جنایات باشیم. نباید بگوییم که چرا شد، چرای او معلوم است، «چرا» آن همین قیامی است که شما کرده‌اید. شما اسلام را می‌خواهید، آنها می‌گویند نباید اسلام باشد، به صراحت می‌گویند؛ یعنی، مثل دولت مصر با صراحت می‌گوید که این جمهوری اسلامی نباید باشد. رئیس جمهور مصر با رئیس جمهور اسرائیل با هم مقابله کردند و اتحاد کردند به اینکه اسلام را بکوبند. آن ادعا می‌کند که من رئیس جمهور یک کشور مسلمان هستم و عراق ادعا می‌کند که ایران با اسرائیل مربوط است و لیکن اسرائیل و مصر با هم پیمان می‌بندند که کمک عراق بدهند به ضد ایران؛ آن کسی که آنها مدعی هستند که کمک ما هست و خودش هم اگر ملاحظه کرده باشید این چند روز در این رادیوهای خارجی یک بازی درست کردند.
آن یکی مخالفها شد و آن یکی موافقها. آن گفت چرا کردید؟ آن گفت شما مطلع بودید! آن گفت ما نگفتیم اینطور بکنید، مجلسشان گفت که چرا اینطور شده است، مسئله را مسلّم گرفته بودند. دنبال او راجع به کیفیتش صحبت می‌کردند که مردم، بدانید این همراهی شده است، این کمک شده است، منتها راجع به اینکه چرا کیفیتش اینطور شده‌

است صحبت شده است. خوب، این یک مانوری بود که دادند، لکن مشتشان باز شد. اگر اسرائیل پشتیبان - خدای نخواسته - پشتیبان ایران باشد و یک همچو ننگی برای ایران تحقق پیدا بکند، خوب، نباید با مصر دست به دست هم بدهند که مبادا صدام شکست بخورد. اگر اسرائیل این صدمه‌ای که به یکی از پایگاه‌های آنها واقع شده بود کرده بود و گردن ایران گذاشتند، خوب نباید حالا با هم دست به دست هم بدهند که دو تایی بیاییم ایران را به هم بزنیم، اسلام را به هم بزنیم آنوقت سایر کشورها را من نمی‌دانم باید چه بگویم به آنها. این مثل است که اریدُ حَیاتَهُ و یُریدُ قَتْلی. (1) کشور ایران می‌خواهد آنها را زنده نگه دارد، می‌خواهد آنها را حفظ کند، می‌خواهد آنها را نجات بدهد از این گرفتاریهایی که دارند، از این ذلتی که دارند، آنها اراده قتل ما را می‌کنند؛ البته این عُرضه را ندارند.
ولیکن آخر چرا باید کشورهای اسلامی اینطور باشند؟ چرا باید این وضع را داشته باشند که اسرائیل طمع کند به اینکه حمله کند به یک کشور اسلامی، به لبنان حمله بکند؟
همه‌اش برای همین است که به اسرائیل مهلت دادند، با او دوستی دارند، شاید کمک به او می‌کنند و امثال اینها. ما باید مقاومت کنیم.
مطرح ننمودن مشکلات خاص در تریبونهای عمومی
و ائمه جمعه و جماعت، اختصاص به جمعه ندارد، جمعه چون اجتماع زیادتر است بیشتر، و لیکن ائمه جمعه و جماعت و علمای همه بلاد باید این مطلب را به مردم بفهمانند که یک کاری کردیم که زحمت دارد و برای خدا شما کردید و همه‌تان هم می‌گویید کاری که برای خدا بشود زحمت دارد.
الْجَنَّةُ حُفَّتْ بِالْمَکارِه (2) کسی بخواهد به جنت لقاء الله برسد مکاره را هم باید تحمل کند و دلسرد نشود. مردم را یک وقتی این فضولها دلسرد

نکنند. و یکی از اموری که من همیشه به آقایان عرض کردم علاوه بر اینکه یک وحدت کلمه بین خودشان باشد و همین طوری که آقا گفتند یک سمینارهایی داشته باشند، یک اجتماعاتی داشته باشند، در هر ماه یکی دو سه دفعه با هم مجتمع بشوند، تفاهم کنند با هم، همین‌طور با سایر علمایی که در بلاد هستند، این تفاهم را هرکس در استان خودش داشته باشد و علاوه بر آن با این مقامات دولتی باید مربوط باشد. اشکالی پیدا می‌شود خودشان ابتدا بروند پشت تریبون و به مردم اعلام کنند که همچو چیزی شده است، این تضعیف می‌کند دولت را و امروز حفظ این دولت واجب است؛ یعنی، یک واجب شرعی است، برای ما امروزه همان طوری که رفع آن فساد واجب بود، حفظ این دولت هم الآن واجب است. آقایان اگر یک وقتی - همه علمای بلاد را عرض می‌کنم خصوصاً، ائمه جمعه که خوب، هفته‌ای یک دفعه عمومی صحبت می‌کنند - اگر یک وقت پیشامدی کرد، از استاندار یک جایی، از رئیس دیگر یک جایی یک گله‌ای دارند، حل کنند خودشان، پی‌اش هم به مقامات مربوطه رجوع کنند، به مردم نروند بگویند که مردم، این چه کرده، او چه کرده است. این اسباب تضعیف می‌شود و امروز صلاح ما نیست که ما یک همچو دولتی که دارد با جان و دل برای مردم خدمت می‌کند [تضعیف کنیم‌]، البته هر خدمتگزاری یک اشتباهاتی هم گاهی دارد، همیشه همین‌طور بوده است.
همین شما هم که خدمتگزار هستید گاهی در بینتان یک نفر اشتباه می‌کند، نباید ما اشتباهات را که واقع می‌شود این را برویم به مردم اعلام کنیم که یک همچو چیزی شده است، خودمان خصوصی حلش کنیم، بخواهیم او را، در یک جلسه خصوصی که هستیم، علما هستند، با هم صحبت کنید. استاندارها هم حالا اینطور نیستند که اگر علما آنها را دعوت کنند نیایند، مثل سابق نیست؛ حالا یک طوری است که اینها از خود مردم هستند، می‌آیند پیش مردم، با مردم تفاهم می‌کنند، و همین‌طور سایر مقامات امروز بحمدالله، همه مردمی هستند. از نخست وزیرش و رئیس جمهورش گرفته تا دیگران مثل سایر مردم هستند و همین‌طور مثل دیگران که در یک جلسه‌ای با هم می‌نشینند آنها هم همان طوری هستند.
من امیدوارم که ان شاء الله، موفق باشید و موفق باشیم همه در خدمت به این جمهوری و

در تأیید همه مقامات و در تحکیم وحدت بین خودمان و همه و در آشنا کردن مردم به وظایف. این جزو مهمات است که مردم را به وظایف آشنا کنند و سختیهای صدر اسلام را برایشان گوشزد کنند که اینها چه می‌کردند در آنوقت و اسلام را چطور برای ما بدست ما رساندند. این یک چیزی است که باید گفته بشود و ان شاء الله امیدوارم که نفس گرم آقایان مردم را بیدار کند و ان شاء الله موفق باشند. من هم به وظیفه خودم که دعا گویی است، دعا کنید که موفق بشوم و دعا کنم به شما و همه.